بازگشت
چندسروده از رازق فاني
رازق فاني رازق فاني


از فـــراز نشیــب ها !

آيا خمـــيده قامتــــان !

آيا ز تـــرس محتسب بــــه ســجــده ســر نهــــاده گـــــان !

چه سالـــها کـــه در اطاعـــت خدا و سایـــــــــــه خدا

کـــمان قامت شمــا خميده مانــد

و هـــای هــــای روح تــان

بـــه اوج آســـــمان رسیـــد و ناشنیــــده ماند

و از نمـــاز های بی حضــــور تـــان

چه غـــرفــه هــــا کـــه در بهـــشت نــا خزيده ماند.

* * *

نـــوای نـــای روح ســـر شکـــسته شما

ازآن بـــه گـــوش آسمـــانيان نمـــی رســــد

کزان فـــرشتـــه ســير تــان

کـــه در نــماز پيــش روی تــان ســتاده ميـــشوند

شــما فقـــط

فـــرايــض رکــوع و ســجده را فـــــرا گـــرفته ایـــد

ولـــی فـــریــــضه قــيام را از یــاد بـــرده ايـــد.

* * *

آيـــا خمیـــده قامتـــان !

آیـــا به چـــاه ســـر نوشت شـــوم بنـــده گــــی فتـــاده گـــان

شبـــی نمـــاز خـــويش را

به پشـــت کـــاج سبـــز جنـــگل امیـــد

اقتـــدا کنيد

و همچـــو رعــد

از فــراز منبـــر بلنـــد ابــــر

به گــوش هـــر نهـــال نورسیـــده ای صدا کنیــــد

کــه : زينهــــار

ای جوانــــه ها

سر بــلنــد و سبـــز تـــان

زتــند بــاد حـــادثــات خــم مبــاد

و از نمــاز های تـــان

فريـــضه قــيام کــم مبـــاد

اگر کـــه دست حـــادثه

شبـــی به پـــای تــان تبـــر زند

قــيام را بـــه همــديگــر سبــق دهیـــد

و چــــون صنـــوبر جـــوان

ستـــــــــاده جان به حـــق دهیــــد.


گذ ر گا ه شقا یق

چه خجالت زده صبحی ؟

چه دروغین شفقی !

آ سمان دامن خو نین دارد

کس نداند که در آ ن آ بی دور

در پس پردة ا بر

بر سر نور فروشا ن چه بلا آ مده ا ست

کس به مهتا ب تجاوز کرده ،

یا که خورشید به ا نبوه شهیدا ن پیوست

*****

چه غم ا ندود فضایی؟!

چه مخنث فصلیست !

نه به منقا ر پرستو ز بهاران خبری

نه ز با را ن ا ثری

ا بر ها لکه ی بد نا می این فصل فلا کت با رند

مشک شا ن آ ب ندا رد

که به لب خشکی ا ین جنگل آ تش زده پا سخ گویند

*****

تک سوا ری ز دل دشت فرا می آ ید

باش تا پرسم ا ز ا و

که به خورشید چه آ سیب رسید ؟

با مداد ا ز چه نیا مد ؟

صبحت ای مرد بخیر !

از کجا می آ یی ؟

خبر ا ز روز ندا ری ؟

*****

هه ! ؟

روز را پرسیدی ؟

چقد ر بی خبری !

سا لها شد که درین شهر شب است

تو کجا خوا ب بُدی ؟

حملة را هزنا ن یا د ت نیست ؟

که به همد ستی چند تا نا مرد

هر کجا روزنة را د ید ند

که ا ز آ ن نور تصور می رفت

همه را بر بستند

و به هر خا نه که قند یل فروزا نی بود

همه را بشکستند

و ا ز آ ن روز به بعد

شهر در ظلمت جا وید نشست

با ل خورشید شکست

و د گر روز نیا مد

*****

خیل خفا ش

هما ن لحظه که بر شهر هجوم آ ورد ند

جغد ها را سر منبر بر د ند

حکم ا عدا م قنا ری ها را

همه فتو ا دا د ند

و به شب

نامه نو شتند

که جا وید بما ن

ـ ما هوا دا ر تو ییم ـ

و ا ز آ ن لحظه به بعد

هر کجا جر قة نوری به نظر می آ مد

شب پرستان به لگد کو بید ند

*****

ا ز شفا فیت با را ن بد شا ن می آ مد

زهر در آ ب زد ند

و چه معصو ما نه

ما هیا ن در هرم حوضچه ها پو سید ند

*****

گر ازین د شت سفر می کر دی

به چپ و را ست نه پیچی

که وقیحا نه سرت می تا زند

هر قد م د ز د ا ن ا ند

رو برو گر بر وی

کوره را هیست ،

که تا خا نة خورشید ترا خوا هد برد

سر راهت ز گذر گاه شقا یق گذ ری کن

عرض تعظیم مرا خد مت شمشا د ببر !

به پتو نی برسا ن پیغا مم

بید مجنون شده را ا ز من گوی

که ازین وا دی خا کستر و خون

تا شما دور شد ید

هیچ کس نا م بها ران نبرد

با د ا ز کورة با روت فرا می خیزد

بر لبش آ تش و دود است

*****

را ستی با ش

که پیغا م بزرگی دا رم :

تا هنوز ا ز دل خا ک

ریشة گل بته ها گم نشد ه

با غ وقتی که در آ تش می سو خت

نو نها لی چه دلا ور می خوا ند

سوختن مر حلة د یگر ی ا ز رویش ما ست

با ید ا ز سر رو ئید ........


ارسالي صدف دريايي


May 1st, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان